De grens over was een van gemakkelijkste ooit. Onze tassen hoefden zelfs niet de bus uit voor inspectie en 'visa on arrival' konden we gewoon met met Vietnamese Dong betalen, wat wel erg handig was aangezien we geen dollars meer hadden kunnen regelen... wel moesten we wat extra betalen omdat we in het weekend de grens over gingen(?). Daarna gingen we horizontaal heel Laos door om vlak bij de grens met Thailand in Savannakhet uit te komen. Onze eerste echte Laotiaanse stad. Super relaxt én super lekker weer, wat toch ook wel erg aangenaam is! Laos heeft echt heel veel tempeltjes, die hadden we in Vietnam niet echt veel gezien. De Laotiaanse tempels lijken erg op die uit Thailand, heel hoog en met een spits dak. Bijna alle tempelcomplexen hebben stoepa's langs de rand van het terrein staan. Er waren ook nog andere stijlen aanwezig en hebben ons een dagje prima vermaakt met Laotiaanse/Chinese/Vietnamese tempeltjes kijken. Naast tempeltjes heeft Savannakhet een heus dinosaurus museum! We waanden ons helemaal in het dinosaurustijdperk: Platvoet en z'n vriendjes, achterna gezeten door een grote Tyrannosaurus Rex... maar dan ineens een wit fel licht... een komeet... het einde van de dinosauriërs? Ja helaas, want naast dat het museum natuurlijk heel erg cool was, was het ook nog eens héél erg klein en stonden we na 7 minuten al weer buiten in het zonnetje!

Daarna zijn we gelijk door gegaan naar de hoofdstad Vientiane. Waren we in Savannakhet nog aangenaam verrast over het bescheiden aantal (3) toeristen... Vientiane is een groot bolwerk van luxe westerse restaurants en toeristenwinkeltjes en héél héél veel tempeltjes (ja, jullie dachten zeker dat we toeristen zouden zeggen... nou ja, die waren er ook wel in Overvloed). Dus was onze eerste missie tempeltjes kijken, een kleine selectie uiteraard; de oudste (met een collectie à 7000 antieke Boeddha's), het museum van de religie (wat vroeger de persoonlijke tempel van de koning was) en nog een paar in de buurt... gemak dient de mens. Anders kwamen we nooit meer weg uit de 'grote' stad.

Ook Laos is een kolonie van Frankrijk geweest, dus hebben ze weer stokbrood met Laotiaanse paté en Laotiaanse koffie. Ook hebben ze nog wat Franse architectuur achtergelaten, waaronder een soort van Arc de Triomph, gemixt met lokale bouwstijlen die, we quoten het omschrijvende bordje: steeds lelijker wordt hoe dichter je erbij in de buurt komt... Ook waren de Laotianen wat minder te spreken over de restauratie van PhaThat Luang door de Fransen. Inmiddels is Pha That Luang het nationale symbool van Laos, maar wel pas na zo ongeveer complete herbouw van de Franse restauratie. Het uiteindelijke resultaat een enorme gouden Stoepa, die best indrukwekkende te noemen is!

Iets buiten Vientiane ligt het Boeddha-park. Vol met nogal surrealistische afbeeldingen van Boeddha en verschillende Hindoeïstische goden. Een Yogi met iets te veel beton en te veel verbeelding op voorraad is helemaal los gegaan ;-) Zo is er een afbeelding van een krekel die z'n poot wordt uitgetrokken, worden mensen opgegeten door slangen terwijl ze vrolijk blijven dansen en is er een soort van menselijke schorpioen die een bal met een gezicht uitspuugt... of zoiets? Een beetje apart was het wel, maar daardoor ook juist weer erg leuk. En alles prachtig gesitueerd in een mooie tuin aan de Mekong, een lekker dagje tjillen dus.

Vang Vieng is voor veel mensen het ultieme tjill moment in Laos. En iedereen is 'in the tubing': in een tractorband de rivier afdrijven, langs allemaal barretjes waar je emmers sterke drank naar binnen kan werken onder het genot van de nodige (gratis) joints, paddo's & opium... Ook zijn er allemaal slings gemaakt waar je lekker het water mee in kan slingeren. Dit is op zich niet ongevaarlijk, aangezien het water op sommige plekken heel ondiep is en er lelijke keien en rotsen opdoemen... Gebeuren dus ook regelmatig ongelukken met al die dronken dropjes die aan het einde van de dag kacheltje dikke (Utregse vertaling = zo kort als een koekie) in hun bikini/zwembroek over straat zwalken (vonden wij niet helemaal passen in Laos). En echt half Vang Vieng loopt met verband en gaasjes etc. (om van de ernstige ongelukken nog maar te zwijgen...). Maar we moeten zeggen, het was best relaxt, zo'n dagje tuben! De omgeving is erg mooi en lekker dobberen in het zonnetje is zo vervelend nog niet. Elske had alleen wat moeite om de juiste stroming te vinden en dreef regelmatig recht op allemaal keien af zodat ze droog kwam te liggen (misschien kwam het omdat die gekke tube geel was... kan me vaag nog een geel bootje herinneren wat de verkeerde kant op dreef...). Best gezellig hoor dat feestgedruis, maar een beetje slapen 's nachts is ook wel fijn natuurlijk. Dachten we een hotel gevonden te hebben in een rustig stukje... maar dat hadden we mooi verkeerd gegokt. Zat naast ons hotel, verscholen achter een restaurant, dé afterparty bar van Vang Vieng... De eerste nacht waren we zo moe dat we er verrassend genoeg gewoon doorheen geslapen zijn. De tweede nacht niet. En na een uurtje muziek luisteren zijn we bij de buurman maar een emmertje Mojito gaan drinken :D En hoe later het werd, hoe drukker het werd, met straal bezopen lui met emmers van de andere barretjes... Ook de bareigenaar had hem leuk staan en gaf steeds meer gratis drank weg. Dat was nog wel grappig, maar mensen voor de grap met een tazer 'elektrocuteren' vonden we wel wat dubieus... Nadat onze hersencellen die zeiden: “die muziek staat wel heel erg hard” dood waren... zijn we lekker gaan slapen :-)

Voor dat Vang Vieng overstroomd werd door 'tubers' kwamen de mensen voor de mooie omgeving. Dus zijn we nog een dagje gaan fietsen door de omgeving van karstpieken en zijn we op ontdekkingstocht gegaan door een hele grote grot. Bij de grot was nog een blue lagoon met echt heel helderblauw water. Het fietsrondje door de omliggende dorpjes was erg leuk, maar onze fietsen waren niet echt gemaakt voor uitgedroogde rivierbeddingen met keien... maar wonder boven wonder, de fietsen (inclusief wijzelf) zijn weer veilig aangekomen bij ons hotel.

Nu hadden wij al bedacht dat Laos best een heel relaxt land is (en lekker rustig, het is ongeveer zo groot als Engeland en er wonen maar 5,6 miljoen mensen), maar blijkbaar hadden mensen 2000 geleden dat ook al bedacht. Als aandenken hebben ze enorme massieve blokken steen uitgehold tot hele grote potten. En niet één, maar velden vol! Tijd dus voor een bezoekje aan de 'Plain of Jars'. Nadat we twee 'kinderfietsen', inclusief skattig mandje, hadden geregeld, waren we helemaal klaar om 70km te gaan fietsen langs de 3 (van de ongeveer 20) sites die open zijn voor toerisme. Eenmaal bij de eerste site aangekomen waren we klaar om te exploreren, maar helaas zat vrij exploreren er niet in... de 'Plain of Jars' liggen nogal strategisch en in de oorlog (je weet wel, diezelfde met Vietnam) heeft een bepaald land (we noemen geen namen, maar je kan geen miljoen winnen in 'who wants to be a miljonair' om dit te kunnen raden) een nogal debiel groot aantal bommen in Laos neergegooid. Om precies te zijn 2 ton per hoofd van de bevolking, waarmee Laos het land is waar het grootste aantal bommen per hoofd van de bevolking gedropt is. Elke dag raakt hier nog iemand gewond (net als in Vietnam overigens) door UXO (UneXploded Ordnance) uit de oorlog... Het moet nog maar liefst 50 jaar duren voor alleen het bouwland bomvrij is gemaakt. Dat maakt het allemaal niet zo gek dat er een verbod op 'cluster bommen' getekend is door veel landen, alleen niet door de USA (Oooops toch nog verklapt). Gelukkig zijn er verschillende organisaties (o.a. MAG) die druk zijn om gebieden bomvrij te maken. Waardoor de 'Plain of Jars' begaanbaar gemaakt is voor toeristen. Dat betekent niet dat je als een kip zonder kop kan exploreren, want je moet wel netjes tussen de witte kant van blokjes lopen. De gebieden daarbuiten aangegeven met rood zijn nog steeds niet veilig!

Maar goed, de 'Plain of Jars' dus, echt hele grote potten in een veld... De precieze functie van de potten is nog onduidelijk, maar “héle gróte bloempot” schoot toch wel door ons hoofd, al blijkt het iets waarschijnlijker te zijn dat de potten werden gebruikt om mensen in te cremeren. Hoe dan ook, het was heel bizar, indrukwekkend en mysterieus. Op site 1 alleen al staan zo'n 250 grote potten (sommige wel 2 meter hoog) in een veld, niemand die zeker weet waarvoor ze waren en dan nog eens die looppaadjes langs de bomkraters... De wegen langs alle drie de sites was nog slechter dan de weg in Vang Vieng en dan is 70 km op onze fietsjes best lang, haha! Berg op zonder versnellingen, over keien en zandwegen, mega veel stof etc. Een brommer was misschien toch iets relaxter geweest, maar ook saaier ;-)

Er zijn niet alleen potten achtergelaten; Laos heeft een heuse 'Stonehenge'. Hier wordt het een 'stenen tuin' genoemd, maar hoe het er precies uit ziet weten we niet, want er was niet te komen met het openbaar vervoer en een privé taxi paste niet in ons sloeberbudget. Dus zijn we blijven steken in Nam Neun, waar echt helemaal niks te doen was... maar wat wel een écht Laotiaans dorpje was. Zonder toeristen en maar één guesthouse. Helemaal niet verkeerd, we hebben een heerlijk 'typisch' Lao dagje gehad. 's Ochtends werden we gewekt door geluiden rondom het guesthouse. En het was toch wel even apart toen we naar buiten keken en soort van omsingeld waren door allemaal vrouwen met kapmes rondom het huis die de berm aan het maaien waren, en vervolgens alle hoopjes gras in brand staken...

Omdat we toch nog een poging wilden wagen om de Lao 'Stonehenge' te zien, zijn we vertrokken naar Sam Neua, om het van de andere kant nog maar eens te proberen. Maar de weg is zo ontzettend berg/bochtachtig, dat we er geen 5 uur gedraai voor overhadden, om heen en terug naar de stenen tuin te gaan. Gelukkig is er buiten Sam Neua nog wel wat leuks te beleven (Sam Neua zelf is echt niet bijzonder, behalve een goed Indiaas restaurant ;-). Plan A was Vieng Xai. Helaas is het hier de gewoonte om zelfs in een vrij kleine stad twee busstations aan te leggen, het liefst zo ver mogelijk uit elkaar en als het even kan ook nog buiten de stad, waardoor we te laat waren voor de sawngthaew, een vrachtwagentje voor personenvervoer. Dus was het tijd voor plan Boeddha cave. Een fikse wandeling van zo'n 16 km door een mooi landschap en verschillende H'mong dorpjes. De Boeddha cave hebben we uiteindelijk niet gezien, want we werden uitgenodigd door een H'mong meneer om bij zijn huis te komen kijken. Hij ging snel voorruit om eerst nog zijn 'body te cleanen' zodat hij ons als goede gastheer kon ontvangen :D Schattig toch?!! Bij hem thuis hebben we even gezellig gebabbeld over het H'mong leven en stond na een tijdje het hele dorp in zijn huis naar ons te kijken. Waaronder zijn moeder die volgens hem 'very old' was, hihi. Het blijkt dat je van de Laotiaanse regering maar drie kinderen mag krijgen, en dat vrouwen alleen mogen trouwen als ze tussen de 26-28 zijn en mannen tussen de 30-35. Maar de H'mong hebben hier redelijk lak aan want hij bleek zelf vijf broertjes/zusjes te hebben (al leken we te begrijpen dat de regering wel eens kinderen ergens anders onderbrengt als het er te veel zijn...) en op H'mong nieuwjaar kwamen we er achter dat H'mong meisjes prima op hun 15de kunnen trouwen; 'it is no problem' ;-)

Poging 2 om naar Vieng Xai te komen was succesvol (de terug weg ging iets minder voorspoedig...). Dit is een van de zwaarst gebombardeerde delen van Laos, maar daar is echt helemaal niks maar van te zien. Nu komt dit mede omdat de bewoners geprobeerd hebben om na de oorlog een extra leefbare stad te creëren. Dat is goed gelukt! Het is echt een super relaxt en mooi dorpje en we hadden spijt dat we hier niet een nachtje geslapen hadden. De reden dat er zoveel bommen gedropt zijn, was dat hier de communistische leiders van Laos verscholen zaten in verschillende grotten in de karstbergen samen met nog een slordige 2000 bewoners uit het dorp. Tijd voor een snel fietstochtje langs de grotten, want we moesten de laatste bus van 3 uur weer terug hebben. De mensen hier hadden het wel een stukje luxer gemaakt dan in de tunnels van Vin Moc in Vietnam en er waren echt huisjes gebouwd in de grot met dak tegen water wat van het plafond af kwam lekken (voor de leiders dan). Er waren zelfs garage grotten en een film/trouwzaal. Toch wel weer erg bijzonder om te zien. Daarna hollen voor de bus... bleek de bus niet te gaan. Dus hadden we het plan gevat om maar 25km terug te gaan lopen. Eerst maar even eten voor we aan die toch begonnen, en toen kwam het meisje van het busstation naar ons toe en zegt dat er 'ineens' toch wel weer een sawngtaew gaat, alleen kost hij 2,5x zoveel. Toen bleek dat alleen wij zoveel moesten betalen, hebben we daar maar voor bedankt en zijn we gaan lopen. Beetje bluffen want we dachten dat hij ons toch wel zo oppikken als hij langs reed. Maar dat deed hij niet... Gelukkig kwamen we een aardige Chinese vrachtwagenchauffeur tegen die ons wel een lift wilde geven! Heel relaxt!

Nong Khiaw was de volgende stop. Ook al zo'n relaxt dorpje aan het water, waar we eigenlijk een paar dagen wilde blijven. Helaas waren alle pinautomaten 'down' in Sam Neua, waardoor we nogal 'low on cash' zaten. En natuurlijk in Nong Khiaw geen pinautomaat te vinden... We hadden nog net geld om een soepje te eten en 1 nachtje hotel te betalen. De volgende dag moesten we dus gelijk door richting Luang Prabang. We hadden gekozen voor de 'scenic' route per boot. Wat een beetje krap was, aangezien we met 20 man in een 10 persoons boot werden geduwd. De omgeving was erg mooi, maar na 3 uur zitten op hele lage harde bankjes konden we er niet echt meer van genieten helaas. Gelukkig waren we toen al op de helft ;-)

Luang Prabang staat vol met oude tempels en is een 'UNESCO World Heritage' site. Nog maar eens een dagje tempelhoppen. Er staan er maar liefst 33, maar we zullen eerlijk bekennen, we hebben ze niet allemaal gezien. Maar toch wel een groot aantal van de hele mooie tempels, waarvan ééntje boven op de berg staat, vanaf waar je een mooi uitzicht op de stad en de Mekong hebt. Iets buiten de stad ligt een mooie waterval in een hele mooie natuur, waar we een middagje hebben rond gewandeld. Je kon ook helemaal naar boven klimmen en boven de waterval langs lopen door het water. En zwemmen in de meertjes met het super mooie blauwe water, maar we hadden geen zwemspullen bij, dus dat doen we de volgende keer ;-) 's Avonds was het film tijd want we hadden geluk; er was het Luang Prabang filmfestival. Er werden verschillende films uit Azië vertoond waaronder uit Laos. Dus hebben we maar liefst 2 Laotiaanse films gezien. Waarvan één een 'echte' propaganda film, uiteraard een liefdes verhaal van een jongen die na zijn studie terugkomt naar zijn dorpje en jeugdliefde. Met zijn kennis zet hij een 'community learning center' om zijn dorpje te helpen om o.a. organische mest te produceren. Maar daar is de huidige kunstmest leverancier niet zo blij mee en het 'community learning center' en z'n relatie komen in gevaar... maar eind goed al goed: “met zijn allen maken we Laos een beter land”! Heel grappig was dat de Laotianen echt helemaal meeleefden en als er iets mis ging er de nodige ooooh's achter ons klonken. Ook hebben we nog een liefdesverhaal uit Maleisië gezien en nog twee films uit Indonesië, die beide nogal maatschappij kritisch waren en onderwerpen als: polygamie, homoseksualiteit, seks voor het huwelijk, prostitutie (alleenstaande moeders die naast grint maken (stenen met een hamer kapot slaan) 's avonds op een Chinees kerkhof 'a buck for a pop' krijgen... van de $4 leveren ze $1.20 weer in voor de taxi :-( ) en vrouwenbesnijdenis aansneden... Best heftig, maar zeker leuk om wat echte Aziatische films te zien.

Het Laotiaanse eten bevalt ons ook wel; dus wij op kookcursus! Eerst even langs de lokale markt waar weer de nodige interessante dingen te zien waren. Zo zagen we bij een kraampje gedroogde eekhoorns en een aap liggen om soep van te koken... En bij de slager was een heel varken ontleed en echt elk onderdeel was te koop, zoals de hersenen, varkensbloed in kant & klare geleiblokken of gewoon een halve varkenskop. Toen iedereen redelijk 'gegeten en gedronken had' konden we aan het koken beginnen ;-) Natuurlijk gingen we sticky rice maken. Een speciaal soort rijst die plakt en je lekker met je handjes tot bolletjes (of andere leuke vormpjes) kneedt en doopt in een lekker sausje. Dat werd gerecht nummer 2, een salsa van tomaten of aubergine. Alle ingrediënten worden eerst geroosterd boven het vuur, want de Laotianen zijn echte BBQ'ers (ontbijten met een lekker stukje BBQ vlees met sticky rice is niet ongewoon :-) jummie), en daarna lekker prakken in de vijzel. Verder hebben we in bananenblad gestoomde vis gemaakt, limoengras (ernstig kunstig gesneden) gevuld met een kipgehakt en een stoofpotje van buffel (op de bbq zagen ze er toch beter uit). Helaas hebben niet geleerd om laap, een Laotiaanse salade van heel klein gehakte stukjes kip, varken of bief met iets van bonen en de nodige pepers, te maken. Maar verder was het erg lekker en leuk om te doen!

De volgende dag gingen we weer eens vroeg op pad. Dit keer niet voor de zonsopgang, maar voor de morning-alms van de monniken. Zo rond een uur of zes gaan alle monniken op pad om langs de straat aalmoezen te ontvangen. En zitten heel veel mensen langs de straat, met vooral mandjes sticky rice, en die geven elke monniken een klein beetje in zijn kom. Dit was wel weer echt een toeristisch gedoe, en overal stonden mensen foto's te maken. Wat op zich niet zo erg is, maar ze staan zo ongeveer bij de monniken op hun voeten met de camera in hun gezicht geduwd, wat dan weer niet zo netjes is... Ook zijn er locals die mandjes rijst en andere dingen verkopen aan toeristen, zodat ook die aalmoezen kunnen geven aan de monniken. Ze spreiden kleden uit op de straat om plekken bezet te houden en na afloop komen ze met een grote kar alles weer ophalen. Big business! 's Middags zijn we naar het nieuwjaarsfeestje van de H'mong geweest. Een groot festival van een aantal dagen. Het is voornamelijk jeugd die er te vinden is en dat is ook niet zo gek, aangezien dit de plek is waar ze hun toekomstig partner leren kennen (je mag niet binnen dezelfde clan trouwen). Er wordt een balspel gespeeld tussen man en vrouw, of beter gezegd jongen en meisje, waarbij ze maar met één hand mogen gooien en vangen. Als je de bal laat vallen moet je een versiering of iets anders aan de andere persoon geven (je schijnt die met een liefdesliedje wel weer terug te kunnen winnen). Veel H'mong trouwen vlak na het 10 daagse festival. Wij schatten in dat de meesten elkaar dus nog maar 10 dagen kennen en ze niet de leeftijd halen die de regering voor ogen heeft met huwbare leeftijd haha. Vooral de meisjes hebben zich allemaal mooi opgemaakt en zijn volledig in klederdracht, afgemaakt met een paar hoge naaldhakken (waar niet iedereen (bijna niemand) gewend was om op te lopen en vaak veel te groot waren). De meeste jongen vinden het wel prima zo... maar het was een vrolijk en kleurrijk geheel van bal gooiende mensen/kinderen.

Tijd om verder op te gaan. Onze trekking door de jungle in het noorden hebben we laten zitten, aangezien de weerberichten daar regen en hagel (?) voorspelden... Dus terug naar het zuiden. Na 12 uur bustocht zijn we in Vientiane gelijk op de volgende bus gestapt en kwamen we na 6 uurtjes in Tha Khaek aan. Een rustig dorpje aan de grens met Thailand waar op zich niets te doen is. Maar de omgeving is hier heel mooi! Dit keer hadden we maar eens een motorbike gehuurd en hebben daar drie dagen op rond getoerd. Maar voor we aan 'the Loop' begonnen hebben we eerst een dagje geoefend. Rogier met rijden en Elske met afstappen... dat was een hete les en we konden 15 minuten na het huren van de motor al langs het ziekenhuis om een flinke brandwond te laten verzorgen. En wat hebben we nu geleerd? Nooit rechts afstappen, want daar zit de uitlaat. En die is loeiheet! Daarna hebben we toch nog de 'Tam Pha Pa' Buddha cave gehaald met 229 bronzen Boeddha's. Niet heel groot, maar wel heel bijzonder dat deze grot pas in 2004 herontdekt is. Zou zo leuk zijn als we zelfs eens zoiets ontdekten...

Na het oefendagje konden we als ervaren rijders beginnen aan onze tocht (Mr. Ku van de motorverhuur zei bij het testrondje nog 'ah, he can drive! Very good!' ;-). En 'the Loop' was echt helemaal super geweldig gaaf! De weg is (bijna overal) best heel goed en er is bijna geen verkeer. Soms zijn er nog meer koeien en buffels die je moet ontwijken dan dat er ander verkeer is. Prima dus! Het landschap waar we door heen reden was er een met karstpieken en ze waren weer schitterend! En dan al die dorpjes waar je door heen komt, met die leuke houten huizen, veelal op palen. De mooie palmbomen en bananenplanten en ander groen er om heen. De kinderen (die zijn er altijd zó veel) die heel enthousiast opspringen als ze je zien en 'Sabaidee' roepen. Echt heel leuk allemaal! De rit op de tweede dag was wel wat pittig, de eerste 60 km was echt zo'n gare weg met mega keien dat we amper 15 km/h konden rijden. Daarna toch maar doorgereden naar Konglor waar we met een zere kont van het lange zitten aankwamen bij een leuk guesthouse met kamers aan het water. De mensen hier zijn zo arm en leven met het hele gezin van vaak minimaal 5 mensen op een paar m2. Die paar m2 is dan ook vaak hun winkeltje, voorraadkast, woonkamer, keuken, slaapkamer, etc. Echt alles in één. Zo ook bij de familie van ons guesthouse, terwijl wij een mooie ruime kamer met 2 bedden en eigen badkamer met warm water, handdoeken en zeepjes en westers toilet hadden, zitten zij met z'n allen in de winkel\voorraadkast\woonkamer\slaapkamer op een heel dun matje op de betonnen vloer tv te kijken, voordat ze daar gingen slapen. Buiten bij hun huisje stond een tafel waar wij aan zouden eten. Die wordt vervolgens mooi voor ons gedekt met een kleedje en de servetjes op ons bord waren heel leuk in een soort van overhemdje gevouwen... We vonden het zo gek eigenlijk, dat zulke arme mensen, die zelf niets hebben, zo veel oog voor detail hebben en zorg besteden aan ons. Ook als er een kamer van hun guesthouse leeg staat, slapen zij op de grond terwijl een paar meter verderop heerlijk zachte bedden staan... Ze hebben wel een manier gevonden om voor weinig geld heel erg dronken te worden: LaoLao, sticky rice whiskey. We hadden maar één glas besteld maar dat was meer dan genoeg :-) Loeisterk!

De volgende dag gingen we naar Konglor cave. We vonden het al een beetje klinken als iets uit 'Lord of the Rings' en dat werd alleen maar versterkt door de massieve zwarte bergwand waar we op af reden. De grot is zo'n 7 km lang waar je met de boot door heen vaart. En het bootje gaat best hard. Zeker als je bedenkt dat het pikkedonker was! Echt heel bizar! Zonder lampje zag je echt helemaal niets. Nu varen die mensen dag in dag uit tig keer op een dag door die grot, maar dan nog... Het was zó donker! Het had wel iets weg van de ondergelopen 'Mines of Moria' of misschien nog wel meer van de rivier de Styx waar mee je zo de hel in vaart. Maar blijkbaar zijn we nog best lief geweest want toen we net dachten, er komt geen einde aan de duisternis, zagen we weer daglicht. Na een korte stop konden we weer beginnen aan de terugreis. We hebben al heel wat grotten gezien inmiddels, maar dit was echt een bijzondere ervaring. Na de grot was het tijd om aan de terugweg naar Tha Khaek te beginnen. Een flinke rit van 180 km, maar weer door een schitterende natuur, dus genieten! Behalve dat het die dag 10 graden kouder was en toen was het op de motor ineens steenkoud! Zodat we klappertandend aankwamen.

En toen was het weer tijd om ons visum te verlengen. Even hebben we gedubd wat te doen. Snel naar Vietnam terug, of toch eerst zuid Laos doen, of via Thailand naar Cambodja reizen... zo veel keuzes! Lastig hoor ;-) Maar we blijven nog even in Laos. Vandaag zijn we even naar Thailand gevaren, want we moesten eerst echt het land uit voor we een nieuwe sticker + stempel in ons paspoort konden krijgen. Dus even rondgeslenterd aan de Thaise kant van de Mekong en toen maar weer terug, haha. Het was heel grappig om te zien dat Laos er zo anders uitziet dan Thailand. Alleen de Mekong ligt er tussen, maar Laos lijkt een en al natuur met de karstpieken op de achtergrond, terwijl Thailand huizen en gebouwen en tempels langs de waterkant heeft staan. Nadat we onze 'visa on arrival' weer binnen hadden, zijn we even Lao style gaan bbq'en, lekker stukje varkensvlees en sticky rice. En in het zonnetje genieten van het uitzicht. Heerlijk! Straks de bus richting Pakxe, om in het zuiden verder te genieten!

Vergeten we bijna iedereen fijne kerstdagen en een goed O&N te wensen... gaat een beetje langs ons heen. Maar bij deze: HELE FIJNE FEESTDAGEN en dat 2011 maar een super jaar mag worden voor iedereen!! Oh ja, en sterkte met de kou en sneeuw!!