Ja, en toen was het dan tijd voor 8ste wereldwonder Angkor Wat en zijn zeker niet mindere broertjes en zusjes. De eerste dag van onze 3daagse pas (nee, we zijn nog steeds niet tempel moe) hebben we ons lekker lui met een tuk tuk naar de verste tempels laten rijden. En dat was maar goed, want het was zo'n 60 km buiten de stad en dus echt niet te doen geweest op de fiets en een motor mag je als toerist niet huren (één of ander dronken dropje zal wel brokken hebben gemaakt...). De eerste, Kbal Spean, was eigenlijk geen tempel maar een rivierbedding met daarin allerlei afbeeldingen gekerfd. Ook wel bekend als de rivier met de 1000 lingas. Een gigantische klus dus om te maken en als je dan bedenkt dat je zo ongeveer de helft van de tijd er niets van zag wanneer het water hoog stond... Maar nu zeker leuk om te zien. Daarna naar de tempel met de meeste en mooiste versieringen: Bantaey Srei. En er waren zeker veel versieringen en erg mooi ook! Op de weg terug richting Siem Reap gelijk maar wat tempels op de route mee gepikt, scheelt morgen weer fietsen! En dat deden we al vroeg. Want we wilden zonsopgang bij Angkor Wat zien. Dus rond 5.15 uur zaten we, verrassend fit, op de fiets (maar ach, zo heb je nog wat aan je dag)! Een schitterende rode/paarse lucht... zou mooi geweest zijn... maar die bleef helaas uit en Angkor zelf stond in de steigers...

Typisch gevalletje van 'als iets te veel gehyped is, kan het alleen maar tegenvallen...' Of mogen we dat niet hardop zeggen... nou ja, we doen het toch. Het was zeker indrukkend groot, het grootste religieuze gebouw ter wereld om precies te zijn! Waardoor de bas reliëf afbeeldingen die uitgekerfd zijn over de gehele binnenmuur nog indrukwekkender zijn. Maar verder vonden wij hem een beetje recht toe recht aan om het maar zo te zeggen. Er werd ook gezegd dat we na Angkor Wat alles een teleurstelling zouden vinden, maar dat viel dus reuze mee ;-)!! Gelukkig maar, anders konden we nu wel stoppen met onze sabbatical. Maar als je denkt aan tempels diep in het oerwoud, overgroeid met bomen en planten, dan is er niks dat kan tippen aan de Ta Prohm en de Bayon. Veruit onze favorieten! De Ta Prohm is de ultieme Indiana Jones tempel (of eigenlijk moeten we zeggen Lara Croft tempel aangezien Tomb Raider hier opgenomen is. Maar Indy blijft toch 'the man' natuurlijk!). Helemaal overgroeid door bomen en niet zomaar boompjes, maar echt joekels! Heel bizar om te zien dat zo'n mega boom bedenkt om op een tempelmuurtje te gaan groeien. En dat dat überhaupt kan. Het is soms alsof ze bijna over de muren heen zijn gesmolten. Nu zijn ook wel wat stukken bezweken onder het gewicht van de boom en de kracht van de wortels, maar dat geeft nu alleen maar extra sfeer. Bij een aantal tempels hebben ze de bomen weggehakt en de tempel opnieuw opgebouwd. Ook mooi om te zien hoe het ooit geweest is, maar de mystieke sfeer is daar wel minder. De Bayon is niet echt voor mensen die te erg op hun privacy gesteld zijn, want waar je ook staat, overal word je wel ergens aangekeken door 1 van de 216 stenen gezichten...! In de uit losse blokken opgestapelde torens zijn bovenin steeds 4 gezichten uitgehakt. Erg bijzonder! En dan zijn er nog de traptreden in de tempels. Die zijn echt om u tegen te zeggen. Vaak is het enorm steil en dan ook nog hele hoge treden, je hebt bijna een trap nodig om de trap op te komen zeg maar. Dus dat was meer klauteren dan traplopen hihi. En de mensen waren vroeger toch ook niet zo groot dus het komt niet doordat wij gewoon te klein zijn ofzo.

Op ons tweede fietsdagje regende het keihard. En aangezien we regen uit Nederland na een jaar reizen nog steeds niet missen hebben we lekker uitgeslapen. Al hadden we nog wel een miniavontuurtje die dag. Want toen Elske naar de wc wilde gaan dacht ze dat er een grote kakkerlak in de wc lag. Maar ze had haar bril niet op en toen Rogier op onderzoek uitging bleek het gewoon een muis te zijn! Geen idee hoe die er is gekomen... We hebben hem maar gered van de verdrinkingsdood... zo'n zielig koppie! De volgende dag was het laat in de ochtend weer goed fietsweer en zijn we de rest van de tempels gaan bekijken. We hebben ons nog prima vermaakt, want er zijn echt zoveel tempels! Op een gegeven moment werd het ook nog eens echt mooi weer met blauw in de lucht! En hoewel het allemaal erg mooie tempels waren, zijn ze niet zo mooi als de Ta Prohm en Bayon, dus aan het einde nog even langs geracet voor wat foto's met blauwe lucht haha! Op weg terug naar Siem Reap kwamen we nog en slang tegen. Beetje jammer dat Elske eerst dacht dat het een stok was en er gewoon over heen fietste... sorry slang!

Na deze geweldig tempels hebben we nog een stop gemaakt in Kompong Thom. Met de motorbike, de brakste die tot nu toe; het best te omschrijven als twee wielen met een open motor en een werkende achterrem en benzinemeter... de rest zat ergens tussen half werkend of helemaal niet... We moesten hem overigens bij de man thuis ophalen, waar we met de auto naar toe gebracht werden ;-) Met deze 'motorbike' zijn we naar wat tempels gereden uit het pre Angkor tijdperk. Deze waren een stuk kleiner en toch ook wel wat minder rijkelijk versierd. Maar we konden er wel lekker met z'n tweetjes rondlopen en we hebben er zelf nog wel eentje ontdekt (althans hij stond niet op het kaartje in de LP ;-)!! Eigenlijk de leukste, weer mooi overgroeid met een boom, zoals wij ze leuk vinden zeg maar, haha. Het motortochtje duurde wat lang omdat we zo voorzichtig moesten rijden, maar was wel erg leuk door allemaal kleine dorpjes.

Op weg naar Kompong Cham in een nogal volle minivan kregen we nog een gratis sightseeing, want we stopten bij een klooster met een grote tempel. Net nieuw en helemaal in de stijl van een schip (wat ze hier wel vaker een geschikte vorm voor een tempel vinden trouwens), heel apart! De minivans worden trouwens echt tjokvol gestouwd. We hebben inmiddels heel wat bussen bepakt zien worden, maar deze zijn toch ook wel weer bijzonder. Eerst worden er al zo'n 20 mensen in de bus gestouwd die eigenlijk zitplaats heeft voor zo'n 10 personen. Dan is er achter op de bus nog een soort laadplateau gemaakt. De achterklap gaat dan open en op het plateau worden alle tassen en goederen gebonden. En daar boven op gaan nog meer mensen! Vaak worden er helemaal achterop nog motorbikes vastgebonden, die dan natuurlijk weer als relaxte zitplek dienen! Waarop de dochter van het gezinnetje achter ons zei: 'Kijk mam, onze tassen liggen helemaal onderop en die tas waar al die mensen op zitten, daar zit de laptop in...' We zagen laatst zelfs een bus rijden die echt aan alle kanten was volgehangen met bagage en er hing zelfs een motorbike aan de deur bij de bestuurderskant. Helaas reden we te snel langs om een foto te maken, maar wat een geweldige en onvoorstelbare constructies zien we hier toch af en toe! En dan zijn er nog de dvd's met muziek en héle flauwe films in de bussen. De karaoke dvd's worden bijna allemaal gesponsord door biermerken... De liedjes gaan allemaal over liefdesverdriet en de verdrietige jongens zuipen zich helemaal klem aan de sponsor biertjes en heel veel clips hebben echt de meest dramatische afloop die je maar zou kunnen bedenken... Reuze gezellig dus?!

Gelukkig hebben koffers geen gevoel, maar helaas blijft vlees levend het beste vers... Zo rijden er motorbikes met een plank achterop rond en op die plank liggen dan regelmatig twee dikke vette varkens op hun rug gebonden, pootjes ophoog. Gek gezicht hoor! Net als al die kippen die aan wagens worden gebonden. In bundeltjes, met de pootjes bij elkaar. En dan aan de rand van het dak lekker bungelend voor je raampje en boven op het dak. Alleen rijden ze natuurlijk nooit een keer langs als je je camera gereed hebt...

Maar goed, we waren op weg naar Kampong Cham. Daar hebben we weer ouderwets een stukje gefietst. Lekker steil de berg op om daar de tempel te en omgeving te bekijken. Konden we gelijk zien waar de volgende berg tempel lag... dus naar beneden en bergop naar de volgende tempel. Daarna nog langs een tempel die heel verrassend was, omdat dit nog zo'n oude uit het Angkor tijdperk was, maar dan gecombineerd met een nieuwe. Daarna stond een rondje eiland op het programma, maar dan moet je natuurlijk wel eerst bootje varen of een brug over... en die brug was cool!! Helemaal gemaakt van honderden bamboepalen en het oppervlak van bamboematten. Het ratelt gigantisch als je er over heen rijdt, maar verder is hij verrassend sterk. Er reden zelfs auto's overheen, vet toch?! En elk jaar wordt die brug opnieuw gebouwd, wat een werk! Wat je ook met z'n allen kunt doen is dansen/aerobicen op straat. Dachten we dat dit echt iets Chinees was, in Cambodja is dit nog veel populairder en niet alleen onder de pyamadragende 50+ vrouwen generatie. Ook de jeugd en zelfs mannen/jongens doen vrolijk mee. De instructeurs zijn ook bijna altijd mannen trouwens.

Na alle tempels was het tijd voor de natuur en gingen we richting Ban Lung in het noordoosten. Een busritje als vanouds. Om half 9 er zijn want 9 uur vertrekken we. Wij geloofden die mevrouw natuurlijk op haar woord en waren keurig om 8.15 uur al present. Nog even wat eten aan de overkant en om half 9 kon het wachten beginnen. En dat duurde langer dan gedacht. Pas om half 11 kwam ie en daarna duurde het nog lang voor we vertrokken. Een aantal locals waren boos omdat ze uit hun stoel werden gezet. Tja wij hadden een kaartje voor die stoelen, maar hun blijkbaar ook... Daarna was er bij elke stop gedoe en duurde het nogal lang voor we iedere keer weer onderweg waren. Met als gevolg dat we om 6 uur begonnen aan het laatste stuk wat over een zandweg ging. Dus geen verlichting, kuilen bulten overal etc. Rond kwart over 9 kwamen we aan. Onze tassen onherkenbaar door alle stof wat in de laadruimte was gewaaid. En toen werden we ook nog vriendelijk onthaald met allemaal verdubbelde hotelprijzen omdat het Khmer nieuwjaar was. Helaas hebben we verder van het Khmer nieuwjaar heel weinig mee gekregen. We hadden juist alles nog zo uitgekiend dat we in Cambodja zouden zijn met het nieuwjaar, want wij dachten dat er één groot watergooifestijn zou zijn zoals in buurlanden Thailand & Laos... Maar de feestjes zijn aan ons voorbij gegaan. Het feest is meer binnenshuis met familie, beetje zoals kerst bij ons zeg maar. Helaas viel onze trek ook wat in het water want we hadden er niet bij stil gestaan dat de gidsen ook vrije dagen hadden... Dus maar een dagje zelf gefietst naar een mooi blauw kratermeer en naar een waterval. Maar onderweg had Elske deze keer voor de verandering eens een lekke band. Al bleek het uiteindelijk een lek ventiel te zijn... kosten $0,25, meer wilden ze niet aannemen en dat terwijl ze nieuwejaar aan het vieren waren. Heel relaxt want was nog best een stukje en erg heuvelachtig! Helaas viel de waterval deze keer niet eens in de categorie druppelende kraan, maar de plek op zich was wel erg mooi.

In Kratie hebben we de Mekong Discovery Trail gedaan. Dat klinkt allemaal heel spannend, maar het komt neer op een fietstochtje langs de Mekong. Het was een zandweg door de kleine dorpjes die inmiddels helemaal vergroeid zijn tot 1 lang gerekt dorp van in ieder geval 35 km (zolang was ons ritje) voor ons gevoel. Lekker rustige weg om te fietsen, maar het was nog steeds Khmer nieuwjaar en dus was iedereen vrij en thuis. En dat betekent heel veel mensen en vooral kinderen die 'hallo' roepen! We hebben echt uren achter elkaar allemaal maar gezwaaid en geroepen. 't Is wel schattig hoor, dat enthousiasme van die kinderen. En niet te geloven hoe ze toch af en toe al zien dat er buitenlanders aan komen. Van verre hoor je ze roepen en dan zien wij ze niet eens. Dan staan ze weer eens midden in een veld of zitten ze lekker in de schaduw onder hun huis of hangen uit een klein raampje op het dak. En het is ook erg komisch om te zien hoe de ouders hun kinderen af en toe letterlijk in allerlei bochten wringen om maar te kunnen zwaaien naar ons... door al ons gezwaai misten we helaas wel de ferry overgang en hebben we veel te lang langs de ene kant gefietst om bij onze eindebestemming het klooster uit te komen. Gelukkig was er iemand met een boot die ons naar de overkant wilde varen. En zo kwamen we uren later dan verwacht bij het klooster van de 108 pilaren aan. We hadden gelezen op de website van de Mekong Discovery Trail dat we hier konden blijven slapen maar dat moesten we dan wel eerst even aan het tempel comité vragen. Dus wij naar een willekeurige monnik gestapt. 'kunnen we blijven slapen?' 'nee' 'kunnen we hier ergens anders slapen?' 'nee' 'kunnen we echt niet hier slapen?' 'ok'. En dat was echt dolle pret haha ;-) We kregen een kamertje van één van de monniken, geen idee waar hij zelf is gebleven, waarschijnlijk bij een andere monnik op de grond. Gelijk kwamen alle monniken in onze kamer staan want ze waren allemaal erg nieuwsgierig! Er stond een bed met een rieten matje en dat was het. Gelukkig was het zo stikheet dat we een deken niet gemist hebben. Maar het was wel wat hard en krap om lekker te slapen. In de kleine dorpjes wordt trouwens wel redelijk nieuwjaar gevierd en op alle tempel terreinen is een mooie speakermuur neergezet waaruit niet echt tempelvriendelijke muziek klinkt. Af en toe hadden we bijna het idee dat we op een outdoor housefeestje beland waren. Wanneer de house/rap verruild word voor meer traditionele muziek is overigens alle jeugd in 1x weg. Uiteraard was onze tempel geen uitzondering en toen dat klaar was en eindelijk de tl-buis op onze kamer werd uitgedaan, zette iemand de hele nacht de muziek aan. Hoe rustgevend slapen in een klooster ook mag klinken, het was alles behalve dat. Nogal brak begonnen we de volgende dag aan de terugweg. Maar ach als je maar lang genoeg doorfietst kom je er vanzelf. En zo was het.

Aangezien we een redelijke trekking achterstand hadden opgelopen, besloten we om in Sen Monorom een echte jungle trek te doen. Compleet met slapen in de hangmat in de jungle en vissen/kikkers vangen voor het avondeten. Klonk wel avontuurlijk! Nu hadden ze wel gezegd dat we ons eigen drinkwater moesten dragen, maar wij hadden bedacht dat ze elke dag/maaltijd water zouden koken zodat we ieders maar 1,5 liter water hoefden te dragen... wishful thinking... dachten we voor de verandering eens een lichte rugtas te hebben, maar met 7 liter water + hangmat/dekens/regenzeil was ie toch een stuk zwaarder... Maar we mochten op zich niet klagen want onze gids moest ook nog voor 3 dagen eten mee sjouwen. We hadden een echte Bunong minority gids en zijn zoontje ging mee als extra porter. En twee van hun honden uitgebreid uitgelaten en bleken waardevolle toevoegingen aan ons expeditie team! Net toen we halt hielden voor de lunch, stoven de honden in 1x blaffend weg en onze gids en z'n zoontje gingen er als een speer achteraan. Echt verbazingwekkend hoe hard hun door de dichtbegroeide jungle kunnen rennen... op slippers! Wij stonden echt even te kijken van 'heh... wat gebeurde er?' We grapten nog dat we vers vlees gingen krijgen voor lunch. Het duurde nogal lang voor ze weer terug kwamen dus zijn we toch maar even een kijkje gaan nemen. Stonden ze één of andere hol uit te bikken?! Toen het gat groot genoeg was ging zijn zoontje even kijken en verdween geheel onder de grond om er vervolgens door vaders weer aan zijn voeten uitgetrokken te worden... met een enorme varaan in zijn handen!! 'Good for soup!' aldus onze gids! Ook in de jungle geldt dat vlees levend het verst blijft, dus werden zijn poten bij elkaar gebonden en ging ie zo onder in de rugtas... daarna was het proppen om alle andere dingen er weer bij in te krijgen... arm beessie! Na wat tarzan spelen in de lianen en een meeting met een andere trekking groep was het alweer raak; de honden schoten er al blaffend vandoor. Wij hadden weer eens niets gezien en geen idee waar we nu achter aan gingen, maar volgens de gids zat ie in de boom, a big one! Wij turen en na een tijdje zagen we weer een varaan zitten. Wel erg hoog in de boom. Maar dat boeide niet, het zoontje van onze gids ging er al achteraan en klom echt als een aapje de boom in en daarna met één hand én een grote varaan in z'n andere weer bijna even makkelijk naar beneden. Een vrouwtje dit keer, met eitjes, maar ook dat boeide niet. Good for soup!!

Nadat we een super relaxt basecamp gevonden hadden, aan het water tussen de bloemen, werden in een rap tempo constructies gemaakt om onze hangmatten en regenzeil op te hangen. Ondertussen was het zoontje al begonnen aan het vuur voor ons diner: rijst, groenten, bbq'ed varaan en varaan-soep gemaakt in dikke bamboestelen en met verse jungle kruiden! Super lekker! Uiteraard moesten er ook nog de nodige rijstwijn weggetikt worden. Die zoals altijd weer heerlijk smaakte... als je van petroleum houdt tenminste! Waarna we de jungle weer in gingen voor een nachtelijk trek. Waar we nog een mangoest in een boom zagen zitten. Uiteraard was die ook 'good for soup!' maar we konden ze deze keer overtuigen dat dat niet nodig was. Soms hadden we echt het idee dat we meer aan het jagen waren dan aan het trekken. Niets was veilig en alles was 'good for soup!'... uiteindelijk is het bij 2 varanen, 2 vogeleieren en wat vis gebleven. Na de nachtelijk trek was tijd om lekker in de hangmat te kruipen om er gelukkig niet al te vroeg weer uit te kruipen want het regende. Best relaxt wakker worden, zo in je hangmatje, de junglegeluidjes, het knisperen van het kampvuurtje en het tikken van de regen op het plastic zeiltje, en dan nog even lekker ver mogen dommelen. Toen het droog was het weer tijd voor de jungle waar we weer de nodige beestjes zagen. De bloedzuigers van iets te dichtbij... net als de hordes rode mieren die uit de boom vielen trouwens... Gelukkig beten deze niet! Basecamp 2 was weer langs de rivier en daar hebben we even lekker gebadderd (dat was wel nodig inmiddels). En toen was het tijd om te vissen met een werpnet... in het donker. Al hebben we dat maar aan de profs over gelaten, zodat we bij het avondeten en ontbijt nog een lekker (bbq'ed) visje hadden. Een kampvuurtje maken kan hier in no-time met 100% natuurlijke benzine. In bepaalde bomen zijn gaten gehakt waar een zwart goedje uit druipt dat brandt als een tierelier. Erg handig als je hout nat is. De laatste dag zijn we nog naar een mooie waterval geweest, waar we relaxt hebben gezwommen en waar je ook nog leuk vanaf kon springen na wat geklauter over boomstammen. Uiteraard hebben we ook nog even een poging gewaagd om te vissen met het werpnet. Rogiers eerste worp gelijk raak natuurlijk! Het is wel bij beginnersgeluk gebleven... Daarna konden we beginnen aan de terugtocht die steil de berg op was! Pfff, onvoorstelbaar hoe hard een mens kan zweten soms ;-) Maar het was de moeite waard. Wat een gave jungletocht! Een échte jungletocht!

Na een dagje tjillen, dit verhaaltje typen en een stokbroodje met schepijs (ja je leest het goed!) is het tijd geworden voor het tweede deel van Vietnam! Het heeft even geduurd, langer dan we zo'n 5 maanden geleden dachten haha. En nu maar hopen dat Vietnam is opgedroogd en we onbezorgd kunnen reizen en weer een keertje naar het strand kunnen.

Geniet van jullie paasweekend! Wij gaan hier maar op zoek naar krokodilleneieren ofzo ;-)