Na redelijk gemangeld de nachtrein uitgerold te zijn en 4 uur voor niks op een hotelkamer gewacht (duur, klein en weer onder de generator), kregen we een andere kamer aangeboden voor een redelijke prijs in een ander hotel van dezelfde eigenaar. Na een douche de omgeving uitgecheckt. Varanasi staat bekend om de ghats. Dit zijn plaatsen waar mensen komen baden in de heilige rivier de Ganges. De straatjes er naar toe zijn hier echt super klein en daarbij zorgen de hordes koeien die hier rondlopen voor de nodige opstoppingen. Al lopend door de straatjes hoorden we ineens een hoop geschreeuw en kwamen er mannen met een lijk door de straatjes gerend. Het duurde even voor we wisten wat er gebeurde. Naast de 'normale' ghats zijn er ook zogenaamde 'burning' ghats waar overledenen worden gewassen en daarna openbaar worden gecremeerd op een stapel hout. Voor we het wisten stonden we er midden tussen en dat was heftig en erg indrukwekkend om te zien. Zo anders dan begrafenissen bij ons... Daarna nog een stukje langs de Ganges gelopen waar de meest kleurrijke figuren rondlopen en we onze ogen uitkeken. Wij waren ook nog steeds interessant en natuurlijk moesten we weer de nodige handjes schudden.

Het echte baden gebeurd s'morgens vroeg dus na het eten vroeg naar bed zodat we weer om 5 uur op konden staan. Tip nummer 1: was wel je handjes voor het eten! Vier s'nachts kwam Rogier's eten er namelijk weer uit en was de viscositeit van bepaalde lichaamsafscheidingen drastisch veranderd. Ook Elske was niet echt lekker, maar lang niet zo ziek. En aangezien zij precies hetzelfde had gegeten, maar veel minder handen had geschud, moet het haast daar wel van zijn gekomen. In het kader van 'met voedselvergiftiging kun je niet zoveel' hebben we de rest van de dag op bed gelegen. We hadden even Sushi visioenen maar gelukkig waren we beiden de volgende dag fit genoeg om naar Sarnath te gaan waar Boedha voor het eerst zijn levensvisie heeft verkondigd nadat hij verlicht was. Hoewel bijna alles letterlijk met grond gelijkgemaakt is door de Mughals was het toch indrukwekkend. De volgende dag om 6 uur s'ochtends vertrokken om een boottocht te maken over de Ganges. Wat erg mooi was om alle mensen in de ochtendzon te zien baden in de (oh zo smerige) Ganges.

Het vervolg van de reis verliep wat minder soepel. We hadden een trein gepakt naar Patna, die er helaas nogal lang over deed. Met ruim 6 uur vertraging kwamen we om half 2 's nachts aan in Patna. Tijdens de treinreis hebben we gezellig gebabbeld met een hele groep jongeren die ons de meest uiteenlopende vragen stelde van simpel tot: Vat je liefde voor elkaar samen in 1 woord, wat is liefde, wat is vriendschap, wat zijn de verschillen tussen India en Nederland, hoeveel kinderen willen jullie, wanneer gaan jullie trouwen (we moesten zelfs beloven om ze uit te nodigen). Wat de reis extra vermoeiend maakte, was een man die er later bij kwam en de meest ingewikkelde en uitgebreide vragen stelde in zo'n gebrekkig engels dat wij halverwege de uitgebreide aanloop de draad al kwijt waren. Maar toen we in Patna aankwamen bij gesloten hotels werd het nog minder leuk. De 'receptionisten' slapen hier op de grond voor de ingang. Na bij een paar hotels mensen wakker geroepen te hebben (voor zover dat lukte) met de vraag of ze een kamer voor ons hadden werden we met een vaag hoofdschudden weer weggestuurd. Geen kamers vrij?? Wat gek, het is toch geen hoogseizoen en op zich is er in Patna niet zoveel te beleven dat hier hordes toeristen zijn... Na door een fietstaxi heen en weer gefietst te zijn naar verschillende hotels, werden we uiteindelijk ergens binnen gelaten. Het bleek het meest smerige en dure hotel van ons vakantie tot nu toe. Maar goed, toch maar gaan slapen met als plan zo snel mogelijk weer te vertekken. Na 4 uur slaap zijn we vertrokken op zoek naar een fatsoenlijk hotel. Maar overal werden we geweigerd... dat is nog eens iets anders dan van de straat geplukt te worden door loopjongens van hotels. Een geheel nieuwe, niet zo'n prettige ervaring.... We waren Patna daarmee zo zat dat we besloten gewoon de trein naar de volgende bestemming te pakken: Bodhgaya.

En daar zitten we nu, een wat kleiner dorpje waar Siddhartha Gautama tijdens zijn meditatie werd verlicht en Boeddha werd. Het is er alleen wat minder rustig dan toen; er zijn veel Indiërs en monikken uit andere landen, met overal grote toeristen touringcars, maar verder is het er fijn. In de parkjes hebben we toch nog nog rustig een boekje kunnen lezen (afgezien van wat mensen die stilzwijgend op 40cm afstand naar je gaan staren... wanneer je ‘namaste' zegt komen ze gezelllig achter je staan mee turen in je boek...zonder ook maar iets te zeggen) en komen we eindelijk een beetje bij van alle drukte die we de afgelopen 2,5 weken hebben gehad. Extra bonus: we hebben een aardige restaurant eigenaar die ons er altijd op wijst als er weer eens een lief muisje door het restaurant trippelt en worden onze voeten gratis gewassen als ze vloer gaan spuiten terwijl we nog aan het eten zijn.

Naast de boom (de bhodi tree) waaronder Boeddha verlicht is is een 50m hoge tempel gebouwd naast. Erg grappig is dat iedereen, inclusief de monniken, bhodi blaadjes aan het vangen is bij elk zuchtje wind. Wij hebben ook maar meegedaan :-). Want als je ze aan iemand geeft geeft dat ‘good luck'.
Vandaag weer een flinke wandeling gemaakt naar een grottempel op een berg waar Boeddha veel gemediteerd heeft. De Indian Summer heeft ook voordelen en had (naast ons) ook de rivier uitgedroogd waardoor we niet om hoeften te lopen via de brug. Na de woestijn, die eens rivier was, overgestoken te zijn was het heerlijk rustig wandelen over het erg mooie platteland met palmbomen en groene weiden en de bergen op de achtergronden en de dorpjes die we tegenkwamen.

India is druk, chaotisch en erg warm op het moment. Maar juist de drukte, de chaos, de mensen die je aangapen alsof ze nog nooit een blanke hebben gezien, de kinderen die allemaal 'hello' naar je roepen en glunderen als je iets terugzegt, de totaal andere cultuur, zijn de ervaringen die India zo speciaal en geweldig maken. Al is het soms ook vermoeiend zoals uit ons verhaal is op te maken. Maar dit is hoe het is, en India zou India niet zijn, zonder deze ervaringen.

Vanavond nemen we trein richting Kolkata (Calcutta) om vanuit daar een uitstapje te maken en hopelijk oog in oog te komen met een Bengaals 'teigetje'...

Groetjes en liefs uit India!

P.S. Bij het omzetten van Rogier's telefoonabonnement is er wat misgegaan dus zijn we alleen op Elske's nummer bereikbaar... Dus alles wat na 28 feb verstuurd is heb ik niet ontvangen... :-(